In september start Saeed Allaz (28, uit Syrië) met een masteropleiding Bio Systeem Engineering aan de Universiteit Wageningen. Een vertrekpunt, aldus zijn mentor Pleuntje van Meer (53). ‘Het gaat erom dat hij thuiskomt bij zichzelf en iets met zijn talenten kan doen.’

Saeeds coach Pleuntje studeerde in Tilburg en St. Louis en promoveerde aan een internationale business school. Ze werkte bij ING en voor De Baak en is inmiddels ruim twintig jaar zelfstandig bedrijfscoach. Ze adviseert professionals, teams en bedrijven op het gebied van transities, waarden en integriteit. Pleuntje via een gezamenlijk videogesprek: ‘In 2015 vroeg ik me af: aan wie wil ik mijn energie geven, wie wil ik supporten, naast wie wil ik staan? De vluchtelingencrisis van toen raakte mij. Ik ben naar Griekenland gegaan om daar te helpen en besloot ter plekke: mijn carrière gaat veranderen. Als ik straks terugkijk wil ik ook andere mensen hebben gezien dan alleen executives.’

Meer dan een vluchteling

‘Ik zeg niet dat mensen op leidinggevende posities niet worstelen’, gaat ze verder. ‘Maar zij kunnen doorgaans terugvallen op een sociale structuur. Vluchtelingen niet, daar ben ik echt van geschrokken. Slimme mensen als Saeed, die alles kwijtraken en vervolgens veel alleen moeten uitzoeken, ik vind dat onvoorstelbaar. En dan toch gemotiveerd zijn, toch iets willen doen…’ Ze slikt en zegt dan: ‘Saeed is een mens, ik ben een mens. Hij is meer dan een vluchteling. Ik vind het belangrijk dat wij samen leven, dat we het samen doen.’

Saeed luistert aandachtig als Pleuntje vertelt – en andersom. Ze respecteren elkaar. Van een mentor-menteeverhouding is nauwelijks sprake, Pleuntje leert net zo goed van Saeed. Hij houdt haar een spiegel voor. Een voorbeeld: wanneer Pleuntje haar vader wil zien, maakt ze een afspraak en weet ze van te voren of ze wel of niet mee eet. Pleuntje: ‘Saeed vindt dat gek. Dat zegt hij ook tegen mij. En natuurlijk heeft hij gelijk. In Nederland zijn we mechanistisch, we plannen alles. We hollen van afspraak naar afspraak, er is geen ruimte meer voor spontaniteit. Dat inzicht houdt me bezig. Voor de komende tijd heb ik verschillende afspraken uit mijn agenda gehaald. Ik wil meer ontspanning.’

‘Dit gaat over de toekomst’

Dan Saeed, hij leerde van haar dat hij kan zijn wie hij wil zijn. Saeed: ‘Alles is mogelijk in het leven. Toen ik in 2018 naar Nederland kwam was ik kwetsbaar. Ik voelde me een buitenstaander en was eenzaam. Ik zocht steun, een vriend, iemand die me op weg kan helpen. Een studie, hoe regel je dat? Ik had geen idee. Op de website van het UAF las ik over het mentortraject studievoorbereiding, ik meldde me aan. Inmiddels zijn we goede vrienden, Pleuntje en ik. Oh man, ze heeft mij heel goed geholpen.’

Vraag dat aan Pleuntje en ze zal zeggen dat het meevalt, dat Saeed het vooral zelf doet. Feit is dat zij een lijst met mogelijke studies opstelde voor hem, gewoon uit interesse, omdat ze zich in hem verplaatste. Saeed bekeek die lijst thuis op zijn gemak. Toen zijn ogen langs de masteropleiding Bio Systeem Engineering aan de Wageningen Universiteit gleden veerde hij op. Saeed: ‘Ik ben achter mijn computer gekropen en ben erover gaan lezen. Dit is het, dacht ik. Ik heb Electrical Engineering gestudeerd in Syrië en overwoog een opleiding Sustainable Energy. Maar dit project past nog veel beter bij mij. In 2050 leven we met negen miljard mensen op aarde. Hoe voeden we die? Dit gaat over de toekomst. Dit is veel interessanter dan energie.’

‘Wat heeft de wereld nodig?’

‘Hij is een moderne denker’, zegt Pleuntje als Saeed klaar is met zijn toelichting. ‘Een intelligente man. Als we langs het strand lopen samen voeren we gesprekken over de samenleving. “Wat heeft de wereld nodig en hoe wil jij daarin bijdragen?” Eerst keek hij vooral naar traditionele technische studies, in Delft bijvoorbeeld, maar ik ontdekte dat hij om meer geeft dan alleen techniek. Hij is toekomstgericht. Waar past hij? Waar wordt hij gewaardeerd om wie hij is? Die vragen vind ik belangrijk. Saeed hoeft nergens in te passen, het gaat erom dat hij erbij past. Het is veel mooier als dingen samen komen, als je niet hoeft te forceren.’

Toen zijn keuze eenmaal vaststond ging het snel. Via het UAF regelde hij een beurs om te studeren. Pleuntje: ‘Daar heb ik me nauwelijks mee bemoeid. Een beetje hulp bij het ontleden van de brieven van de universiteit en DUO was voldoende.’ Dat Saeed in september begint met zijn studie is wat Pleuntje betreft op zich al een feest waard. Ze zegt: ‘Ja, dat vind ik dus echt fantastisch. Dit is een vertrekpunt voor Saeed. Eigenlijk vind ik het niet zo belangrijk of hij zijn studie wel of niet afmaakt. Het gaat erom dat hij uiteindelijk thuiskomt bij zichzelf, dat hij iets met zijn talenten kan doen. Dat gun ik hem.’

Goede vrienden

Pleuntje slikt opnieuw. Dan zegt ze: ‘Ik heb als student een hele goede tijd gehad. Dertig jaar geleden alweer. Ik kreeg een beurs om naar Amerika te gaan. Die periode is zo belangrijk voor mij geweest. Als we onszelf ontwikkelen kunnen we elkaar ook ontwikkelen. Ik vind het fijn om Saeed te mogen ontvangen in zijn levensreis en hem op weg te helpen. We zijn beiden ambitieus, willen beiden iets doen met ons leven. En misschien nog wel belangrijker: we hebben het leuk samen. We geven elkaar onze tijd, waarom dan geen goede tijd?’ Saeed tot slot op de vraag of ze elkaar blijven zien als hij begint met zijn studie: ‘Natuurlijk, dat weet ik wel zeker. We zijn goede vrienden.’

Tekst: Job Hulsman

Foto: Suzanna Blanchard