Badr Ali (30) gaat voor een carrière in de techniek. Vooralsnog met succes. Samen met tien andere deelnemers ontving hij enkele weken geleden een certificaat voor het succesvol afronden van het voorbereidend halfjaar ‘Leren en werken in de techniek’ aan de HAN hogeschool. Hij is nu klaar voor een duale studie. De dag na de uitreiking vroegen we Badr naar zijn ervaringen met dit traject en zijn plannen voor de toekomst.
Hey Badr, hoe kijk je terug op de certificaatuitreiking?
‘Wanneer je lang aan iets werkt is het mooi om resultaat te zien. Ik studeerde Geologie in Syrië maar die studie heb ik door de burgeroorlog niet afgemaakt. Mijn middelbare schooldiploma is mijn laatste certificaat. Dat was in 2008. Mijn score was rond de tachtig procent. Daarmee mocht ik naar de universiteit.’
Op het certificaat dat je donderdag ontving staan geen cijfers. Hoe beoordeel je jezelf?
‘Ik geef mezelf een 6 of een 7, want ik heb niet perfect gestudeerd. Ik heb ook nog een gezin en mijn vrouw spreekt weinig Nederlands. Ik ben de hoofdpersoon thuis, de man die alles regelt. Ik doe de boodschappen, regel alle papierzaken en een paar weken geleden ben ik opnieuw vader geworden. De coronacrisis maakte het extra moeilijk.’
Wat vond je er lastig aan?
‘Ik vond de online lessen niet fijn, ik had het gevoel dat ik iets miste. Herken je dat? Via een videogesprek kom ik lastiger uit mijn woorden en ook het concentreren gaat me moeilijker af. We hadden natuurlijk geen keuze, maar ideaal was het niet. Ik zat soms vijf uur per dag naar een scherm te kijken. Zonder coronacrisis had ik er meer uit kunnen halen, denk ik. Ik houd ervan om projecten in groepen te doen en met mijn handen werken. Die programmaonderdelen zijn geschrapt.’
Toen we je bij de start van het traject spraken vertelde je dat je een carrière wil in de alternatieve energiesector. Hoe gaat het daarmee?
‘Voorlopig gaat het goed. Ik begin woensdag als project engineer bij PV PAS, een bedrijf in de zonne-energiesector. Het is een betaalde werkervaringsplek die ik nodig heb voor de studie waarmee ik in september start. Ik ga Elektrotechniek studeren, een duale opleiding. Omdat ik geen ervaring heb met zonne-energie begin ik bij PV PAS met de basisvaardigheden. Alles is nieuw voor mij.’
Hoe heb je deze baan gevonden?
‘Via mijn voetbalclub in Nijmegen. Ik zei tegen mijn team dat ik een werkplek zocht en kreeg meerdere reacties, onder meer van een vriend die ook in de energiesector werkt. Hij vertelde mij dat PV PAS mensen zocht en regelde een afspraak voor mij. Tijdens het leerwerktraject hebben we sollicitatietraining gekregen, dus dat was handig. Met mijn CV onder mijn arm ben ik in gesprek gegaan. Blijkbaar is het goed gegaan, want ik ben aangenomen.’
Hoe vond je het om je in een groep voor te bereiden op de tweejarige studie?
‘Het was erg prettig. Zeker aan het begin, toen ik mijn groepsgenoten meer zag dan mijn eigen familie. De andere deelnemers zijn inmiddels als broers voor me. En ik moet zeggen: het niveau was hoog, we hadden echt een slimme groep. Een natuurkundedocent, een elektrotechniek engineer, een werktuigbouwkundige, we hadden veel aan elkaar.’
Woensdag begin je met je baan. Heb je er zin in?
‘Om eerlijk te zijn ben ik een beetje zenuwachtig. Ik heb geen relevante werkervaring, alles is nieuw voor mij. Soms schieten de vragen door mijn hoofd als ik in bed lig. Wat ga ik doen? Hoe snel kan ik de dingen leren? Hoe pak ik het aan? Het zijn alleen vragen, de antwoorden weet ik niet. Voordat ik aan het voorbereidend halfjaar begon had ik ook veel vragen. Bijna alles was nieuw voor mij. In Nederland heb je toch die uitdrukking? Een kwartje vallen?’
Het kwartje is gevallen.
‘Ja, die. Zo werkt het, naar verloop van tijd wordt het duidelijk. Bijna iedere week viel er wel een kwartje. Ik heb veel zin in wat komen gaat. Ik heb ervoor gekozen om zo snel mogelijk te beginnen met werken, zodat ik straks in september, als de opleiding start, weet of ik dit werk leuk vind. Ik wil door de proeftijd komen, ik hoop dat ik blij ben met het werk en dat zij ook blij zijn met mij.’
Veel succes Badr!
(Glimlacht). ‘Dank je wel.’
Foto: Suzanne Blanchard