UAF-alumna Sahar Nasiri (1988) begon in 2006 op de valreep aan haar studie Rechtsgeleerdheid aan de Universiteit Leiden. Precies 13 jaar later staat ze in Brussel aan de vooravond van een nieuw hoofdstuk in haar carrière: ze gaat werken in de commissie Burgerlijke vrijheden, justitie en binnenlandse zaken van het Europees Parlement. We belden haar op en blikten terug. ‘Mooier kan bijna niet.’

‘Leiden is dé stad voor rechtenstudies en dus schreef ik me daar in. Dat ik Rechten wilde doen stond al vroeg vast. Binnen no time wist ik dat ik goed had gekozen. Qua vakken en lesstof was de studie precies wat ik hoopte en verwachtte, al was het studentenleven zelf helemaal nieuw voor me. Ik kom uit Afghanistan en mijn ouders hebben hier niet gestudeerd. Ik stapte blanco in mijn nieuwe leven.’

‘De introweek was al begonnen toen ik groen licht kreeg’

Dat Sahar toen startte met haar studie Rechtsgeleerdheid was geen vanzelfsprekendheid. De reden: het collegegeld. Omdat ze nog in afwachting was van een verblijfsvergunning, had ze geen recht op studiefinanciering. Sahar: ‘Ik kon niet bij de IB-groep aankloppen, zoals mijn medestudenten dat wel konden. Zelf hadden we ook geen middelen om mijn collegegeld te betalen. Van de decaan op mijn middelbare school in Oss hoorde ik over het UAF. De introductieweek in Leiden was al begonnen – ik deed gewoon mee in de hoop dat het goed zou komen – toen ik groen licht kreeg: het UAF wilde mijn collegegeld betalen. Daarmee kwam er een einde aan een spannende tijd. Zonder jullie was ik niet geweest waar ik nu ben.’

Haar studententijd werd vervolgens één grote ontdekkingstocht. Na een jaar Leiden stapte ze over na de Radboud Universiteit Nijmegen waar ze  Internationaal- en Europees Recht ging studeren, ze studeerde een half jaar in Lyon, werd voorzitter van The European Law Students’ Associaton Nijmegen (met ruim veertigduizend leden) en de European Student Think Tank, een denktank die zich inzet voor het betrekken van jongeren bij het Europese beleidsvormingsproces. Sahar lacht zelfbewust: ‘Ja, ik ben best een beetje ambitieus. In 2008 kreeg ik mijn verblijfsvergunning. Toen wist ik: “Over vijf jaar heb ik een Nederlands paspoort en kan ik bij alle bedrijven en internationale instellingen solliciteren.”’

De mooiste commissie van het Europees Parlement

Dat ze sinds maart 2015 als politiek adviseur in het Europees Parlement werkt, vervult haar met trots. Na vier jaar in de commissie Internationale Handel maakte ze deze zomer de overstap naar de commissie Burgerlijke vrijheden, justitie en binnenlandse zaken. ‘Deze commissie is verantwoordelijk voor veertig procent van alle Europese wetten. Dit gaat over wat Europeanen raakt in het dagelijks leven. Mensenrechten is een van de pilaren waar Europa op is gebouwd. Mooier kan bijna niet.’

Gevraagd naar de dromen die ze nog heeft noemt Sahar haar gezin en Afghanistan. ‘Vijf jaar geleden had ik geantwoord: “Ik wil naar New York om bij de Verenigde Naties te werken, ik wil nog een keer naar Peru, ik wil ontwikkelingswerk doen in Vietnam. Inmiddels ben ik een moeder van 31 en wil ik vooral gelukkig zijn met mijn gezin. Ik ben Nederlandse en voel me ook zo, maar Afghanistan is mijn thuisland. Ik vergeet niet waar mijn wortels liggen en voel me moreel verplicht om iets te doen aan de situatie daar.’