Zenuwen

Shamsa, drie jaar geleden vanuit Somalië naar Nederland gevlucht, zocht hulp bij haar opleiding, stage en de Nederlandse taal. Sara, als peuter met haar ouders meegekomen uit voormalig Joegoslavië, wilde ‘al langer vrijwilligerswerk gaan doen’. Toen ze de oproep van haar opleiding zag voor studentmentoren van vluchtelingstudenten, hoefde ze niet lang na te denken: ‘Van mijn ouders weet ik dat het heel fijn is als iemand je wegwijs maakt in een land dat je niet kent.’

Sara herinnert zich nog hoe zenuwachtig Shamsa was vlak voor ze stage ging lopen in het AMC: ‘Ik heb haar toen verteld over mijn ervaringen -dat ik ook heel zenuwachtig was- en heb haar tips gegeven. Dat als je openstaat voor wat er komt, initiatief toont en vriendelijk bent, dat het dan allemaal wel goed komt. Ik heb haar ook verteld dat ze bij een eerste stage echt niet alles van haar gaan verwachten. Dat ze echt niet alles in één keer hoefde te kunnen.’

‘Ik heb door Sara alleen maar achten en negens gehaald voor mijn opdrachten. Als ik haar niet had gehad, was het nooit zo goed gegaan.’

Afstudeerfeest

Shamsa is Sara dankbaar voor haar hulp: ‘Ik heb door Sara alleen maar achten en negens gehaald voor mijn opdrachten. Als ik haar niet had gehad, was het nooit zo goed gegaan. Ze heeft mij zo goed ondersteund in alles. Het is een superlief mens.’ Ook Sara heeft veel van het contact geleerd: ‘Vooral hoe ik ervoor moet zorgen dat de mentee zelf blijft nadenken en ervan leert. Verder ben ik erachter gekomen dat er eigenlijk niet veel verschillen zijn tussen Shamsa en mij, ook al hebben we dan een andere culturele achtergrond.’

Het contact houdt niet op na het studentmentoringproject. Sara: ‘We blijven afspreken en ik blijf haar helpen. Het zou vreemd zijn als het nu zou stoppen.’ En het lijkt misschien nog ver weg, maar op haar afstudeerfeest eind dit jaar mag Shamsa niet ontbreken: ‘Ik ga haar zeker uitnodigen!’