Samantha is een Pabo studente en Baraa volgde de schakelklas toen ze aan elkaar gekoppeld werden. Beide studeren aan de Hogeschool Arnhem en Nijmegen. Baraa had ondersteuning nodig bij de Nederlandse taal. Daarom had hij zich aangemeld voor een studentmentor. Samantha zag een oproep in het hogeschoolblad en meldde zich aan. ‘Ik wilde graag vluchtelingstudenten ondersteunen.’Ze ontmoeten elkaar voor het eerst in de Rozet, de bibliotheek in Arnhem. Samantha wist niet goed waar ze Baraa mee kon ondersteunen. ‘Baraa spreekt goed Nederlands voor de korte tijd dat hij hier is. Soms komt hij met spreekwoorden die ik zelfs niet ken’, vertelt Samantha.

‘Ik heb van Samantha straattaal geleerd’

Speektaal

Toch vindt Baraa dat zijn taal beter kan. ‘Je kunt een taal niet uit boeken leren, want spreektaal is anders. En dan heb je ook nog eens straattaal. En die heb ik van Samantha geleerd’, zegt hij lachend.

Daarnaast ondernemen de twee leuke activiteiten met elkaar. ‘We zijn een keer naar de bioscoop geweest’, vertelt Baraa. ‘Maar ook weleens dat ik met wat vrienden ging poolen en dat ik jou dan mee vroeg. Dat was ook wel erg leuk’, vult Samantha aan. ‘Het meest waardevolle vind ik eigenlijk dat ik door jou veel mensen heb leren kennen. Je hebt me voorgesteld aan je vrienden, ik ben naar feesten geweest. Naar je verjaardag. Dat was voor mij ook de eerste keer op een Nederlands feest. Ik leer ook vooral door gewoon leuke dingen te doen’, gaat Baraa verder.

Samantha: ‘Een heel waardevol moment voor mij was eigenlijk op het eindfeest van het UAF, in die grote zaal. Ze begonnen Syrische muziek te maken en iedereen danste, klapte en zong mee. Daarna kwam dan een stukje Frans Bouwer, haha. Ik vond het zo tof om te zien dat Baraa er helemaal in op ging en danste. Ik zag hem voor het eerst op een hele andere manier.’

Fotografie: Sahar Jahish