Gemakkelijk was het niet, maar inmiddels heeft Hasan Alkhatib (Damascus) zijn plek gevonden. Yosta Dammen, begeleider UWV, speelde de laatste twee jaren een belangrijke rol in die zoektocht. Het verhaal van Hasan en Yosta is één van de tientallen geslaagde voorbeelden bij UWV.
Wie is Hasan?
Yosta: ‘Mijn collega, iemand die altijd verder kijkt dan zijn neus lang is. En met een levensverhaal dat tegenovergesteld is aan dat van mij. Hasan moest in 2012 zijn studie rechtsgeleerdheid in Syrië onderbreken omdat hij zijn leven niet meer zeker was. Op een tijdelijk visum verbleef hij in Saudi-Arabië en Jordanië, lange periodes gescheiden van zijn vrouw. Sinds 2014 woont Hasan in Nederland, in Almere, en sindsdien pakken hij en zijn vrouw de draad weer op.’
En wie is Yosta?
Hasan: ‘Mijn collega en mijn manager. Tegelijkertijd is ze zoveel meer dan dat. Ik beschouw haar als een zus.’
Een zus waarmee je functioneringsgesprekken voert, is dat niet ingewikkeld?
Yosta: ‘Voor mij niet. Met Hasan voer ik gesprekken over van alles. Over onze culturen maar ook over de worsteling die het nastreven van doelen kan zijn. Dat past prima in mijn takenpakket.’
Hasan: ‘We praten over werkgerelateerde dingen én het leven daarbuiten. Ook over hobbels waar ik tegenaan loop als jonge ouder. Yosta is voor mij een bron van kennis.’
Yosta is voor mij een bron van kennis.
Wanneer hebben jullie elkaar voor het eerst ontmoet?
Yosta: ‘Even denken…’
Hasan: ‘Op 24 september 2020.’
Yosta: ‘Wow, dat weet je uit je hoofd?’
Hasan: ‘In die maand startte ik als trainee bij UWV en na een paar dagen belandde ik in ons team. Inmiddels werk ik als communicatieadviseur in het Centrum Informatiebeveiliging en Privacybescherming (CIP).’
Kun je kort uitleggen wat jullie werk behelst?
Hasan: ‘Door allen, voor allen. Dat is ons motto. CIP is een kenniscentrum dat producten maakt voor de hele overheid. Ik doe het content management voor meerdere sites, schrijf verslagen en analyses en help bij de distributie van kennis. Met veel mensen samen maken we Nederland een stukje veiliger.’
Hoe verliep de weg naar jouw baan?
Hasan: ‘Het was een onvrijwillig avontuur. Onderweg heb ik als journalist gewerkt voor een Arabische nieuwssite. En ik deed reclameklusjes. Later, in Nederland, heb ik artikelen geschreven voor een tijdschrift. Met ondersteuning van het UAF kon ik in 2016 gaan studeren, Midden-Oostenstudies aan de Universiteit van Amsterdam. Later tipte het UAF me over het UWV-traineeship. Samen met mijn coach bereidde ik het sollicitatiegesprek voor. En inmiddels heb ik een vaste aanstelling.’
Met ondersteuning van het UAF kon ik in 2016 gaan studeren, Midden-Oostenstudies aan de Universiteit van Amsterdam.
Yosta, jij noemde jouw levensverhaal tegenovergesteld aan dat van Hasan…
‘Ik kom uit een warm arbeidersnest, in een veilig en vredig land. Ik ben lange tijd de Zaanstreek amper uit geweest. Inmiddels werk ik 35 jaar bij UWV of één van zijn rechtsvoorgangers. Ik begon meteen na de middelbare school en heb naast mijn werk gestudeerd.’
Hebben jullie overeenkomsten?
Hasan: ‘Ik denk het wel.’
Yosta: ‘Ons wederzijds respect. En de wil om onszelf te ontwikkelen. We willen stappen zetten om dingen beter te maken voor onszelf en voor onze omgeving.’
Hasan: ‘Mooi gezegd.’
Wat heeft Yosta goed gedaan?
Hasan: ‘Yosta gaf me precies wat ik het hardst nodig had: tijd.’
Waar hadden jullie tijd voor nodig?
Yosta: ‘Er kwam een stortvloed aan nieuwe dingen op Hasan af.’
Hasan: ‘Naast Nederlands, moest ik ineens ICT-taal leren. En overheidstaal. En de taal die hoort bij agile werken.’
Yosta: ‘Dat vroeg om geduld.’
Hasan: ‘Ik heb zo’n geluk gehad met het geduld van mijn collega’s. Het meeste kan ik zelf bereiken, maar geduld is iets dat ik moest krijgen. Als een geschenk.’
Yosta: ‘Zelf zie ik geduld niet als een cadeau, maar als een investering. Een geslaagde investering, want ik word elke dag blij van Hasan.’
Zelf zie ik geduld niet als een cadeau, maar als een investering. Een geslaagde investering, want ik word elke dag blij van Hasan.
Wat maakt je blij?
Yosta: ‘Hasan neemt verbeeldingskracht mee. Hij stelt vragen, analyseert en verpakt zijn duiding in woorden die anderen niet kunnen verzinnen. In onze binaire omgeving, van nullen en enen, is dat talent van grote waarde. Een voorbeeld? Hij schreef een prachtig blog op de dag dat hij zijn vaste aanstelling kreeg.’
Hasan: ‘Ik beschreef dat verhaal vanuit het perspectief van de tramreiziger. Elke dag reed ik als forens langs de UWV-gebouwen, op weg naar een baan waarvan ik wist dat het niet mijn eindstation was. Elke dag keek ik omhoog naar deze drie glazen torens, dagdromend over de mensen die hier mochten werken. En raad eens waar ik mocht beginnen in mijn eerste week? Op de één-en-twin-tig-ste verdieping! Ik keek van boven naar beneden, zag die kleine tram rijden en voelde me trots.’
Yosta: ‘Met zulke beschrijvingen verrijkt Hasan onze organisatie. En om zijn gedrevenheid te schetsen: in de coronajaren heeft hij een roman geschreven. In het Nederlands.’
Hasan: ‘Een korte roman, van ongeveer 25 duizend woorden. Ik schreef elke ochtend, in het rustige uur voordat iedereen wakker wordt. Twee UWV-collega’s, mijn taalcoaches, hebben de ruwe versie gelezen en hebben me geholpen door er taalfouten uit te halen.’
Waar gaat de roman over?
Hasan: ‘Het is een verhaal over een vrouw die haar land ontvlucht. Ze is een tijdreiziger, want ze stamt niet uit onze moderne samenleving. In het AZC ontmoet ze drie grote profeten, die net als zij onderweg zijn: Mozes, Jezus en Mohammed. De titel van de roman is Nergens en momenteel ben ik op zoek naar een uitgever.’
Zitten er elementen in het boek uit jouw eigen leven?
Hasan: ‘Het is een fictief verhaal, maar het zijn mijn gedachten. Ik heb serieus nagedacht over elk woord.’
Tien jaar geleden, vlak na jouw vlucht dacht je: dit duurt een paar maanden en dan ga ik terug naar Syrië. Hoe denk je daar nu over?
‘Ik ga zeker terug. Op vakantie. Om mijn familie te bezoeken en dan kom ik hier weer terug. Zeker sinds de geboorte van mijn dochter is Nederland mijn thuis.’
Succesvol traineeprogramma
Het traineeprogramma voor statushouders bij UWV is succesvol. Sinds 2018 zijn er drie groepen gestart. Het traineeprogramma is in 2018 met 19 trainees begonnen. Daarvan werken 12 deelnemers nog steeds bij UWV. Vijf deelnemers vonden elders een baan.
De tweede groep, waar Hasan deel van uitmaakte, startte met 21 deelnemers en daarvan werken 16 deelnemers bij UWV en één kandidaat ging bij de Sociale Verzekeringsbank aan de slag. De derde groep is in februari 2022 gestart, met 27 deelnemers. Zij hebben inmiddels allemaal hun proeftijd gehaald.
Het UAF ondersteunde UWV aanvankelijk met werkvloertrainingen over inclusie en interculturele communicatie. Inmiddels is dat niet meer nodig en is de organisatie zelfredzaam. Wel speelt het UAF nog steeds een bemiddelende rol in het werven en aandragen van geschikte kandidaten.
Talent mag niet verloren gaan
Geef gevluchte studenten en professionals zoals Hasan de kans zich te ontwikkelen. Met jouw donatie maak jij voor hen een wereld van verschil.
Help jij vluchtelingen op weg?
![UAF-logo-staand-zonder-payoff-[RGB]](https://www.uaf.nl/wp-content/uploads/2023/02/cropped-UAF-logo-staand-zonder-payoff-RGB-223x300.png){kind=logo}
