Uit gegevens van het CBS blijkt dat aan het eind van 2022 ruim zeventig procent van de 19 duizend statushouders nog geen PIP had. Hierdoor konden zij niet starten met hun inburgering.

Het UAF is voorstander van het nieuwe inburgeringsstelsel. Voorheen moesten inburgeraars alles zelf uitzoeken en bijvoorbeeld zelf taallessen inkopen met hun inburgeringsbudget. Veel inburgeraars liepen vast in het systeem en kregen daardoor onvoldoende toegang tot (vervolg)onderwijs.

Dat gemeenten nu verantwoordelijk zijn voor de inburgering, is dus een goede zaak. Ook is positief dat elke inburgeraar – in theorie – een traject krijgt aangeboden dat zo goed mogelijk aansluit bij zijn of haar ervaring en capaciteiten.

Echter, zoals nu ook blijkt uit het CBS-onderzoek, dat op 8 april jongstleden verscheen, zijn de wachttijden erg lang. Ook het UAF ziet dat gevluchte studenten en professionals na aankomst in Nederland langdurig moeten wachten. Eerst op de start van de asielprocedure, dan op een verblijfsvergunning, daarna op huisvesting, vervolgens op het intakegesprek met de gemeente (‘Brede Intake’, waarbij ervaring en kwaliteiten in kaart worden gebracht) en tenslotte op een Persoonlijk plan Inburgering en Participatie (PIP).

Pas als de PIP er is, kan de statushouder aan de slag met zijn of haar eigen ontwikkeling en toekomstplannen. Het zou goed zijn als de overheid dit moment naar voren haalt. Dat is beter voor de inburgeraar én voor de samenleving.

Het UAF ziet dat de situatie inmiddels verbetert, maar nog steeds een knelpunt vormt. Ruim twee jaar na de invoering had nog altijd de helft van het aantal inburgeringsplichtigen geen vastgestelde PIP (uit: kamerbrief Inburgering december 2023).

Als gesprekspartner van gemeenten stellen we alles in het werk om de wachttijden te verkorten, zodat inburgeraars snel toegang krijgen tot (passend) onderwijs.