[button link=”/doneer” button_type=”filled”]Haal een arts uit de wachtkamer en doneer![/button]

Terwijl het tekort aan tandartsen en artsen oploopt, krijgen statushouders met werkervaring als (tand)arts nog steeds niet de begeleiding die nodig is op weg naar een baan. Hierdoor duurt het onnodig lang voordat zij hun vak weer kunnen uitoefenen. Het UAF vindt dit verkwisting van kennis en talent en pleit voor slimmere samenwerking tussen de zorgsector en de betrokken ministeries (VWS, SZW en OCW).

Voordat statushouders in Nederland als arts of tandarts aan de slag kunnen moeten zij voldoen aan de hier geldende eisen. Voor dit traject zijn zij zelf verantwoordelijk. Voor informatie en advies moeten zij aankloppen bij allerlei instanties, waaronder taalinstituten, de Commissie Buitenlands Gediplomeerden Volksgezondheid (CBGV), hoger onderwijsinstellingen en beroepsverenigingen. Door de bureaucratie, de onbekendheid met het systeem, het opleidingsaanbod en de arbeidsmarkt gaat hierbij veel tijd verloren. Een traject dat normaliter twee jaar kan duren, duurt in de praktijk vaak twee keer zo lang.

Mardjan Seighali, directeur UAF: ‘Niemand is eigenaar van dit vraagstuk. Dáár zit het probleem. Je kunt niet van nieuwkomers verwachten dat zij gelijk overzien hoe alles werkt. En de begeleiding van deze artsen en tandartsen vraagt specialistische kennis die je niet mag verwachten van instanties zoals het COA en VluchtelingenWerk. Het UAF heeft die kennis in huis, maar onze middelen en mogelijkheden zijn beperkt. Het is hoog tijd voor daadkracht en voor slimme samenwerking tussen de betrokken ministeries en de zorgsector, die zelf ook belanghebbend is.’

Een ander obstakel voor statushouders zijn de kosten die gepaard gaan met de medische assessmentprocedure. Als een aanvullende opleiding nodig is, bijvoorbeeld in de vorm van co-schappen, dan komen deze artsen van buiten de Europese Unie niet altijd in aanmerking voor studiefinanciering of het Leven Lang Lerenkrediet. Seighali: ‘Vluchtelingen zijn altijd de uitzondering op de regel. Het is een kwestie van willen en durven investeren in hun kennis- en talentontwikkeling. Waarom zouden we tandartsen uit Spanje halen als hier tientallen goede en gemotiveerde tandartsen wachten totdat zij eindelijk aan de slag mogen?’

Ahmed al Hasan, ondersteund door het UAF, leerde de taal op hoog niveau, doorliep de medische assessmentprocedure, behaalde zijn BIG-registratie en vond een baan. Hij weet wat daar allemaal bij komt kijken: ‘Er is veel gebrek aan informatie. Het is wel duidelijk wat je moet doen, wat voor examens en toetsen. Maar er is geen studiemateriaal, er zijn geen adviezen over hoe je je het best kunt voorbereiden. Ik heb veel gestudeerd thuis en ik mocht bij een huisarts in Tiel meeluisteren om te leren hoe het systeem hier werkt. De arts-patiëntrelatie is hier heel anders. In het Midden-Oosten ben je de autoriteit en bepaal jij alles. Hier moet je altijd een patiënt vragen of hij het met je eens is.’

Kijktip: item bij NOS Journaal met basisarts Rami Alfaouri (Syrië, zie foto), cardioloog Sjoerd Hofma en UAF-directeur Mardjan Seighali

Luistertip: interview bij NOS Radio 1 met Mardjan Seighali en de reumatoloog Ahmed al Hasan (Syrië). Het item begint om 06.34 uur.

Foto: still uit NOS-video