Minister Koolmees van SZW vindt het onverantwoord om het nieuwe inburgeringsstelsel in juli in werking te laten treden en streeft nu naar 1 januari 2022. Daarbij houdt hij opnieuw een slag om de arm (zie: Binnenlands Bestuur). Wij vinden het begrijpelijk dat de coronacrisis veel ontwikkelingen beïnvloedt en we zijn vóór een succesvolle implementatie van de nieuwe wet. Maar we vinden het erg spijtig dat inburgeringsplichtigen nu nog langer onder de huidige falende wet vallen.

Van onder meer de VNG, Divosa, IND en COA kreeg de minister signalen dat de geplande invoering per 1 juli risico’s met zich mee zou brengen. Minister Koolmees: ‘Een complexe stelselherziening als inburgering is gebaat bij zorgvuldigheid en voldoende tijd, zodat de ketenpartners goed geëquipeerd en voorbereid aan hun uitvoeringstaken kunnen beginnen.’ De minister heeft nog steeds de ambitie om het huidige stelsel ‘niet langer dan noodzakelijk van kracht te laten zijn.’

Mardjan Seighali, directeur: ‘Dat het nieuwe inburgeringsstelsel doordacht in elkaar moet zitten en zorgvuldig moet worden ingevoerd, daarover is iedereen het eens. Maar dit nieuwe uitstel werpt een schaduw voor zich uit. We weten al vijf jaar dat het huidige inburgeringsbeleid faalt. In de afgelopen jaren hebben we samen met het ministerie, gemeenten, onderwijskoepels en andere partners veel tijd en energie gestoken in verbeteringen van de wet, zoals het verhogen van het taalniveau naar B1 en de onderwijsroute. Nu wordt opnieuw géén duidelijk perspectief geboden en is onbekend wanneer vluchtelingen toegang krijgen tot deze voorzieningen. Zo worden zij opnieuw het kind van de rekening. We verwachten van de nieuwkomers dat ze zo snel mogelijk inburgeren en meedoen en zetten ze wederom in de wachtrij.’

Het UAF signaleert ook dat veel gemeenten, onderwijsinstellingen en andere partijen moeite hebben om o.a. de organisatie van de onderwijsroute geregeld te krijgen. Seighali: ‘Wij bieden aan om gebruik te maken van onze kennis en expertise. Stilzitten totdat de nieuwe wet wordt ingevoerd is geen optie, laten we samen vooral nú toewerken naar beter beleid.’

Voor de overheid ligt hier een belangrijke taak. Seighali: ‘Nu inburgeraars nog een jaar moeten wachten op betere studiemogelijkheden en gerichte begeleiding door gemeenten, wordt het tijd voor een goede overgangsregeling. Over de invulling daarvan denkt het UAF graag mee. Je kunt niet verwachten dat onderwijsinstellingen en maatschappelijke organisaties de (financiële) gaten in het huidige beleid blijven dichten. Dat heeft consequenties voor deze organisaties en voor vluchtelingen.’