Jarenlang werkte het UAF samen met het internationale netwerk Scholars at Risk (SAR), dat zich inzet voor bedreigde wetenschappers. Waarom zijn jullie daarmee gestopt?  

‘Het UAF liep financiële risico’s door te fungeren als bemiddelaar in de uitkering van SAR-beurzen. Met zo’n beurs kreeg een scholar-at-risk een tijdelijke aanstelling bij een Nederlandse universiteit. De Belastingdienst en de arbeidsinspectie zouden dit kunnen beschouwen als een ‘verkapt dienstverband’. Voor het UAF en voor universiteiten was dit financiële model daarom niet houdbaar. We hopen dit knelpunt op te lossen met de betrokken instanties. De urgentie is groot.’  

Het UAF biedt nog wel steeds begeleiding aan gevluchte wetenschappers. Wat doen jullie precies?  

‘We behartigen hun belangen en bieden individuele begeleiding aan. Vaak is dat maatwerk. Dit jaar hebben we 65 wetenschappers in begeleiding. Als een vaste aanstelling in de wetenschap niet haalbaar is*, kijken we naar andere sectoren. Dit ‘transitieproces’ proberen we zo goed mogelijk te begeleiden. Dat begint met individuele coaching en oriëntatie op de mogelijkheden. Daarna volgt bijvoorbeeld een specifieke training om optimale aansluiting bij een nieuw werkveld te krijgen.’ 

*We zien dat veel gevluchte wetenschappers een tijdelijke aanstelling van een jaar krijgen bij een universiteit. Die periode is in veel gevallen te kort om zich te bewijzen, de werkcultuur eigen te maken en aan de verwachtingen te voldoen. Niet zelden begint de zoektocht daarna opnieuw. Hierbij helpt het UAF.