Ook gevluchte medisch professionals steken hun handen uit de mouwen tijdens de coronacrisis. Hoe het hen vergaat? We doen een rondje langs de velden. In aflevering 3: Ahmed al Hasan (36, uit Syrië), reumatoloog in wording bij het HMC Westeinde in Den Haag.

Ahmed, hoe ben jij betrokken bij de zorg van coronapatiënten?

‘Als onderdeel van mijn opleiding werk ik op verschillende afdelingen, waaronder de spoedeisende hulp en afdelingen waarop coronapatiënten binnenkomen. Wat we voor coronapatiënten kunnen doen is zoals wij het noemen “maximaal conservatief”. Dat betekent: antibiotica en zuurstof toedienen om zo het lijden te verminderen. Als dit niet voldoende helpt worden patiënten naar de IC overgeplaatst, hiervoor gelden bepaalde criteria. In tegenstelling tot bacteriën, die we met antibiotica goed onder controle kunnen krijgen, zijn we bij virussen, waaronder het coronavirus, meer afhankelijk van het eigen afweersysteem.’

Hoe vind je het om een bijdrage te kunnen leveren tijdens deze crisis?

‘Het is cruciaal. Ik moest ooit uit Syrië vluchten omdat ik daar niets kon. Zelfs als arts was ik mijn leven niet zeker. Hier in Nederland is geen oorlog, maar wel een vijand die ons allemaal treft. Omdat er een groot tekort is aan zorgpersoneel is het extra belangrijk dat ik mijn bijdrage lever. Het is belangrijk werk. Soms is het dubbel, omdat ik mijn gezin thuis in gevaar breng. Wat als ik besmet raak? Zij zeggen gelukkig: “We accepteren het, want we kunnen niet zonder jou.”’

Welke talenten van jou komen in deze periode van pas?

‘Anticiperen vanaf het begin. Niet wachten op uitslagen, maar direct een inschatting proberen te maken van de zorg die nodig is. Daar zijn mijn collega’s overigens ook goed in. Verder probeer ik patiënten te begeleiden in moeilijke tijden. Soms ziet het verhaal er vanaf het begin somber uit. Die mensen probeer ik voor te bereiden op het einde.’

Lukt het je om het werk van je af te zetten als je thuis komt?

‘Dat lukt wel, al heb ik altijd wel even een of twee uur nodig om tot rust te komen. Mijn werk is normaal al hectisch en dat is het nu helemaal. De logistiek met het steeds aan- en uitkleden is ingewikkeld en de druk is hoog. Tijdens een dienst ben je enorm alert. Alles went. Als je een oorlog overleeft, overleef je daarna alles. De coronacrisis is niet klein, maar er zijn grotere dingen met mij gebeurd. Ik heb het allemaal overleefd.’

Wat wil je bereiken als deze crisis voorbij is?

‘Ik wil reumatoloog worden. Daarvoor volg ik nu eerst drie jaar een interne geneeskunde opleiding. Daarna ga ik verder naar de reumatologie, want daar ligt mijn hart. Sinds mijn studietijd in Jemen heeft het mijn interesse. Qua diagnose stellen is het uitdagend werk. Er zijn veel puzzelstukjes die je moet leggen om een volledig verhaal te krijgen. Er is uitgebreid lichamelijk onderzoek nodig en dat vind ik interessant. Bovendien is er in de behandeling veel mogelijk. Er zijn veel ontwikkelingen geweest in de afgelopen jaren, dus in die zin is het ook bevredigend werk. We kunnen reumapatiënten goed helpen.’

Tekst: Job Hulsman
Foto: Emiel Elgersma

Bekijk hier een video waarin Ahmed zichzelf voorstelt. Hij doorliep in sneltreinvaart de medische assessmentprocedure voor buitenlands gediplomeerde artsen en was één van de genomineerden voor de UAF-Award 2018.