Zeven jaar werkte Amany Alabbas (32) als verpleegkundige op de kraamzorgafdeling van een ziekenhuis in haar geboortestad in Syrië. Vanwege de burgeroorlog vluchtte ze. Het eerste jaar in Nederland vond ze lastig, tot ze werk besloot te maken van het vervolg van haar carrière.
De verbinding komt tot stand. Met een brede grijns verschijnt Amany in beeld. Op haar kin hangt een mondkapje. Ze belt vanaf haar stageplek in Rotterdam: Antes, een kliniek voor ouderenpsychiatrie. Amany: ‘Ik begeleid cliënten, voer gesprekken en monitor gedrag. Ik vind het heel leuk hier, de geestelijke gezondheidszorg past bij mij. Door de gesprekken verbeter ik mijn taal, ik leer zowel van collega’s als van cliënten. Daarnaast maak ik kennis met systemen en protocollen.’
Amany vluchtte in 2015 voor de burgeroorlog in Syrië. Ze woonde in Deir ez-Zor, een stad op de westelijke oever van de Eufraat. Google Maps toont afbeeldingen van de prachtige rivier en van de monumentale ophaalbrug die de stad verbindt met de andere kant van het water. ‘Ja, die brug…’, verzucht Amany. ‘Die is inmiddels gebombardeerd. Het is heel jammer.’ Ze vertelt hoe ze samen met haar broers en kinderen vluchtte omdat de situatie uitzichtloos was. Haar man was al eerder gegaan, ze voegden zich bij hem.
Het eerste jaar in Nederland vond Amany moeilijk. ‘Wat doe ik hier?’ vroeg ze zich af. Tot ze de knop omzette. ‘Ik zat maar een beetje in ons huis in Krimpen aan de IJssel. Ik was mezelf niet. Ik ben iemand die bezig wil zijn, contact wil maken. In Syrië had ik zeven jaar gewerkt als verpleegkundige. Ik miste het en wilde mijn loopbaan hervatten. Dat werd mijn motivatie. Ik kan me geen leven voorstellen zonder werk als verpleegkundige.’
Ze plaatste een bericht op Facebook: ‘Hallo, ik ben Amany uit Syrië en ik wil graag weten wat ik moet doen om in Nederland als verpleegkundige te kunnen werken.’ Amany: ‘Verschillende Syriërs reageerden, waaronder een verpleegkundige uit Raqqa, een stad in de buurt van mijn thuisstad. Hij wist wat mij te wachten stond, omdat hij zelf ook met het traject bezig is.’
Via haar landgenoot leerde Amany het BIG-register kennen. Een inschrijving in dat register is verplicht om in Nederland als verpleegkundige aan de slag te kunnen. Met zijn hulp, en met begeleiding en financiële steun van het UAF, doorloopt Amany sindsdien de benodigde stappen om een registratie te krijgen: ze liet haar diploma waarderen, leerde de taal, legde het medisch assessment af en maakte de beroepsinhoudelijke test. Omdat ze voor die laatste toets twee punten te kort kwam moet ze nu een aantal verplichte stages lopen.
‘Ik ben blij dat ik in actie ben gekomen. Hopelijk inspireer ik mijn kinderen, ik hoop dat zij later ook gemotiveerd zijn om aan hun toekomst te werken.'
Amany: ‘Waarom zoveel stappen? vroeg ik me in eerste instantie af. Ik wilde aan het werk. Inmiddels kijk ik er anders naar. Als nieuwkomer in Nederland moet je veel leren, de zorg is hier heel anders. Om een voorbeeld te geven: in Syrië rapporteren we niet of nauwelijks over patiënten. In Nederland is dat juist heel belangrijk. Voor elke behandeling zijn er stappen om te volgen, alles is hier professioneler. De stages zijn een goede manier om die ervaring op te doen.’
Zodra Amany klaar is met de stages wil ze een baan in de geestelijke gezondheidszorg. ‘Misschien wel bij Antes. Ze hebben me gevraagd of ik komende zomer twee maanden wil invallen voor personeel dat op vakantie gaat. Ik heb ja gezegd. Na de zomer volgt dan mijn laatste stage in een ziekenhuis. Daarna ben ik er hopelijk echt klaar voor.’ Dat laatste zegt ze opnieuw met een grote grijns. ‘Mijn zoon vroeg mij een keer: “Maar mama, ga jij dan echt werken hier in Nederland?” Hij geloofde het bijna niet. “Natuurlijk!” zei ik. Weet je, ik voel me inmiddels thuis in Nederland en in de zorg vind ik mijzelf. Ik ben blij dat ik in actie ben gekomen. Hopelijk inspireer ik mijn kinderen, ik hoop dat zij later ook gemotiveerd zijn om aan hun toekomst te werken.’
Het UAF werkt samen met verschillende stichtingen en fondsen om zorgprofessionals op te leiden. Grote dank aan:
- Camacare
- Laetitia Griffith & Jan Naeyé fonds
- Van den Elft Fonds
- Virtutis Opus
- Vrienden van Voormalige Sluis
- Stichting Dalijn
Tekst: Job Hulsman
Foto: Suzanne Blanchard
Talent mag niet verloren gaan
Help gevluchte zorgprofessionals als Amany aan het werk. Met jouw donatie maak jij voor hen een wereld van verschil.
Help jij vluchtelingen op weg?
![UAF-logo-staand-zonder-payoff-[RGB]](https://www.uaf.nl/wp-content/uploads/2023/02/cropped-UAF-logo-staand-zonder-payoff-RGB-223x300.png){kind=logo}
