Als wederzijdse vrienden Betül uit Ankara koppelen aan Muhammed uit Izmir, weet ze meteen dat dit de liefde van haar leven is. Hij is militair, zij advocate en de klik is er meteen. Het is het jaar 2016, en terwijl hun liefde ontluikt, verandert de wereld om hen heen. Die zomer vindt namelijk in Turkije een vermeende staatsgreep plaats die snel wordt neergeslagen. Muhammed wordt ontslagen en gearresteerd, en hun geplande bruiloft kan niet doorgaan.
Het is in de gevangenis, voor Betül een busrit van acht uur, dat ze elkaar voor het laatst zien op Turkse bodem. Daarna houden brieven hun liefde leven. Twee multomappen vol schrijven ze aan elkaar. Ondertussen krijgt de advocate intimiderende bezoekjes van agenten. Mensen geven haar ongevraagd advies: dat ze haar verloving moet verbreken. ‘Dat was ik niet van plan.’
Betül besluit te vluchten, naar Nederland, waar ooms van haar wonen. In geheimtaal schrijft ze over haar plan naar Muhammed. Het is een donkere periode, vertelt ze: haar moederland en Muhammed moeten achterlaten, een nieuw bestaan zien op te bouwen in een vreemd land. ‘Het enige dat ik zeker wist, is dat ik geen advocaat meer wilde zijn. Dan ben je alleen maar bezig met problemen. Bovendien heb ik in Turkije mijn vertrouwen in de rechtsstaat verloren.’

Geweldige gids

Met ondersteuning van het UAF rondt ze het schakeljaar af aan de Haagse Hogeschool. ‘Mijn begeleider, Afra, was een geweldige gids. Samen hebben we geoefend voor de NT2-toetsen en ze wees de weg naar een werkbaar plan B.’ Betül volgde een cursus scheikunde en doet nu de hbo-studie Voeding & Diëtetiek. ‘Gezonde voeding is altijd een passie van me geweest.’
De omslag naar Plan B kunnen Muhammed en Betül gelukkig wel samen maken. Tussen twee processen door ziet Muhammed kans om Turkije te ontvluchten. Op 6 juni 2019 vallen de geliefden elkaar op Schiphol weer in de armen. Zes weken later vieren ze hun bruiloft, een huwelijk dat bijna vijf jaar na dato overigens nog niet officieel is. De Turkse overheid weigert om de geboorteakte van Betül op te sturen. Ook hebben hun families last van andere kleine en grote pesterijen. Een terugkeer is dan ook niet aan de orde. ‘De halve buurt gaat naar Turkije op vakantie in de zomer, maar wij kunnen nooit meer terug. Dat doet pijn,’ zegt Betül.