Mentor Steffi (28) en mentee Sohiel (41, uit Afghanistan) hebben een gemeenschappelijk doel: een carrière als arts in Nederland. Terwijl Steffi zich voorbereidt op een specialisatie tot maag- darm en leverarts, volgt Sohiel een stappenplan om zijn BIG-registratie te halen.

In Syrië al jaren gewerkt

Sohiel: ‘Als ik de kans krijg, kan ik het. In Afghanisatan heb ik jaren gewerkt, zelfs zonder alle middelen die hier voorhanden zijn. Het beroep is niet moeilijk. De cultuurverschillen en de taal maken het lastig voor mij.’

‘Als ik een patiëntgesprek oefen met Steffi, begin ik netjes als een Nederlandse arts. ‘‘’Welkom, neemt u plaats”, zeg ik dan. Zoals het in Nederland hoort. Maar tijdens zo’n gesprek verander ik langzaam in de arts die ik in Afghanistan was: een arts die de regie neemt en altijd een medicijn voorschrijft. In Nederland zijn patiënten al bij dokter Google geweest. Deze gesprekken voeren leer ik niet uit boeken of via YouTube. Ik moet het oefenen.’

Even waardevol voor mentor als mentee

Waar Sohiel zich optrekt aan Steffi, daar krijgt Steffi energie van de gesprekken met Sohiel. Steffi: ‘Ik word er heel vrolijk van, dat is eigenlijk de nummer één reden waarom ik de mentor van Sohiel ben. Tijdens de studie geneeskunde komen cultuurverschillen aan bod, maar dit intensieve contact met Sohiel geeft het een nieuwe dimensie. Omdat ik Sohiel zo goed ken, kan ik me veel beter een voorstelling maken van hoe het er in een dokterskamer in Afghanistan aan toegaat. Het zijn waardevolle inzichten, ook voor mijn verdere loopbaan.’

 ‘Tijdens de studie geneeskunde komen cultuurverschillen aan bod, maar dit intensieve contact met Sohiel geeft het een nieuwe dimensie.’

Sohiel: ‘Ik wil zo snel mogelijk aan het werk, maar ik moet geduld hebben en eerst mijn toetsen halen.’ Steffi: ‘Dit jaar de algemene kennis- en vaardighedentoets.’ Sohiel: ‘Daarna de beroepsinhoudelijke toets.’ Steffi: ‘Die is heel pittig. Ik denk dat je eind 2020 klaar kan zijn.’

Fotografie: Suzanne Blanchard