In 2019 nam de Palestijnse natuurkundedocent Nabil deel aan het programma Statushouders voor de klas in Amsterdam. Zijn doel: zijn carrière als docent nieuw leven in blazen. Is het hem gelukt? We belden hem op om te vragen hoe het met hem gaat.

Hey Nabil! Hoe gaat het met je?

‘Het gaat goed, dank je wel!’

Anderhalf jaar geleden interviewden we jou over jouw deelname aan het programma Statushouders voor de klas. Hoe is het sindsdien gegaan, sta je nu voor de klas?

‘Ik heb gesolliciteerd op een baan, maar ik ben niet aangenomen. Mijn Nederlands is nog niet goed genoeg, dat hebben ze eerlijk tegen mij gezegd. Daarop heb ik besloten om te solliciteren als toa [technisch onderwijsassistent, red.] op het Spinoza Lyceum. Ik ben aangenomen.’

Gefeliciteerd! Vind je het leuk werk?

‘Zeker. Ik ben verantwoordelijk voor de praktijklessen van scheikunde, natuurkunde en biologie. Ik assisteer de docenten en help groepen leerlingen tijdens de practica. Het ligt niet ver van mijn werk als docent, al is dit meer praktijk dan theorie.’

Van ons vorige gesprek herinner ik me dat je vooral enthousiast vertelde over de proefjes die je verzint voor leerlingen. Wat dat betreft klinkt het alsof deze rol goed bij je past.

‘Ja! Ik wil aansluiten bij de belevingswereld van kinderen. Steeds minder leerlingen kiezen na de middelbare school voor een exacte studie. De vele sommetjes en opdrachten schrikken af. Ik wil helpen om dat beeld te veranderen. Natuur- en scheikunde brengen geluk. Het is niet moeilijk, maar leuk. En uitdagend. Alles in ons leven heeft te maken met natuur- en scheikunde. Als je dit vak begrijpt, begrijp je het leven. Dat is belangrijk.’

Via het programma Statushouders voor de klas bereidde je je voor op werken en leren in het onderwijs. Mocht je beginnen met de docentenopleiding het zij-instroom traject?

‘Ja, ik heb alles gehaald en voldoe aan de voorwaarden om in te stromen [staatsexamen NT2 niveau II behaald, red.]. Maar ik vind een studie naast mijn werk nu niet handig. Als ik een studie doe, heb ik mijn tijd in het weekend nodig, terwijl ik dan juist tijd heb voor mijn kinderen. Weet je wat het is, ik ben veertig jaar en wil gewoon impact maken, waarde toevoegen. Dat kan via mijn werk als onderwijsassistent en dus ben ik tevreden met hoe het nu gaat. Misschien dat ik later nog ga studeren.’

Als gevolg van het coronavirus waren de scholen een tijd dicht. Wat heb je in die periode gedaan?

‘Ik heb filmpjes gemaakt van proefjes die leerlingen thuis kunnen doen. Die filmpjes deelde ik via Instagram. Daarop heeft de school mij uitgedaagd om professionelere filmpjes te maken die we ook in het nieuwe schooljaar kunnen gebruiken. Daar ben ik nu mee bezig. Ik neem de video’s op in het lab op school en monteer ze zelf. Ik voeg effecten toe, geluid, muziek én geheimen – ik zorg ervoor dat de leerlingen kunnen ontdekken in de video’s. De generatie van nu houdt van video’s! Al is het natuurlijk nog beter om de proefjes zelf uit te voeren in het lab. Hopelijk kan dat in het nieuwe schooljaar weer.’

Hoe bevalt het leven in Nederland je verder?

‘Goed, hoor. Nederland is een mooi land. De cultuur is anders, maar ik ben een sociale man. Ik beoefen Kung Fu en ben vaak in de sportschool. Ik ben positief ingesteld en klaag niet. Dat zit in mijn karakter, ik ben tevreden. Het belangrijkste is dat ik werk met mijn passie en met jongeren. Ik wil mijn passie overbrengen op de nieuwe generatie.’