Ilaha Muhseni was bepaald geen standaard vluchtelingstudent voor het UAF. Omdat ze al vanaf haar achtste in Nederland mee liep, was haar Nederlands al vloeiend toen ze aan een studie begon. Veel morele ondersteuning had Ilaha niet nodig. Ze wist duidelijk was ze wilde, al vanaf het moment dat ze vanuit Afghanistan in Nederland aankwam, vertelt ze: ‘Ik weet al sinds mijn achtste dat ik iets met rechten wilde doen. Ik wilde graag voor mensen kunnen opkomen. Ik vind het leuk om dingen uit te pluizen en ik neem nooit genoegen met ‘nee’ of ‘daarom’.’

Geen nummers, maar individuen

Het was Ilaha zelf die in januari 2010 in de rechtbank het woord nam tijdens haar eigen asielproces. ‘Mijn toekomst is in Nederland’, vertelde ze, en: ‘Mijn familie en ik zijn geen nummers, maar individuen met een naam en gezicht. Zo willen we ook behandeld worden.’ Een paar maanden later ontvingen Ilaha en haar familie de verblijfsvergunning waarop ze elf jaar hadden gewacht. Hetzelfde jaar slaagde Ilaha voor haar vwo-examen en begon ze met haar rechtenstudie.
Stiekem weet ze dat ze vooral een status toegewezen kregen, omdat het zo verschrikkelijk lang had geduurd: ‘Maar ik hou mezelf graag voor dat het kwam door mijn statement toen’, lacht ze.

‘Ik vind dat het UAF supergoed werk verricht.’

‘A dream come true’

Twee weken geleden is ze officieel beëdigd als advocaat. ‘A dream come true’, vertelt ze: ‘Ik ben niet zo snel onder de indruk, maar nu was ik toch wel een beetje zenuwachtig. Ik heb er heel hard voor moeten werken, wel wat harder dan de gemiddelde student die ik ken. Ik ben echt trots op mezelf.’ Het verhaal ‘van dat vluchtelingenmeisje’ ligt nu definitief achter haar: ‘Ik ben natuurlijk nog wel trots Afghaanse, maar ik kan me nu identificeren met meer dan alleen mijn achtergrond.’

Sinds december werkt ze op een advocatenkantoor in Amsterdam Zuid. Het is een prettig kantoor met leuke collega’s en leuke opdrachten. Tussen haar afstuderen in augustus vorig jaar en haar droombaan gaf ze nog even les in het vak arbeidsrecht als universitair docent op de VU: ‘Ontzettend leuk om te doen. Ik werkte er een week toen ik een telefoontje kreeg van het advocatenkantoor waar ik eerder drie maanden stage had gelopen. Of ik er wilde komen solliciteren. De VU gunde me die plek natuurlijk ook.’

Jonge vluchtelingmuzikanten

Heel even twijfelde Ilaha of ze niet meer met het asielrecht moest doen, om meer te kunnen betekenen voor vluchtelingen: ‘Maar ik kan altijd nog mensen helpen.’ In haar vrije tijd doet ze dat al volop overigens: zo is ze nauw betrokken bij Stichting Vluchtelingen Toverfluit, een stichting die jonge vluchtelingen begeleidt bij een mogelijke carrière in de muziekwereld. ‘Dat is voor mij een fijne manier om toch iets terug te geven in plaats van middels mijn werk dag in dag uit geconfronteerd te worden met mensen die in dezelfde situatie zitten als waar ik lang in zat. Ik zou persoonlijk te betrokken raken, denk ik.’

Tijdens haar rechtenstudie heeft Ilaha op verschillende manieren steun gehad van het UAF. Zo ging ze regelmatig naar netwerkbijeenkomsten georganiseerd door het UAF en beheerde de stichting haar studiefinanciering: ‘Zo hoefde ik nooit me zorgen te maken dat mijn collegegeld op tijd betaald werd en had ik altijd geld voor nieuwe boeken.’ Het UAF was er ook in moreel opzicht voor haar: ‘Ik wist dat ik altijd een beroep op ze kon doen als ik ergens niet uit kwam met mijn studie. Het was fijn dat iemand aan het eind van het collegejaar checkte hoe het met je ging en hoe de studie je verging. Natuurlijk deden mijn ouders dat ook, maar die wisten heel weinig van het onderwijssysteem in Nederland.’ Ze is het UAF dankbaar: ‘Ik vind dat het UAF supergoed werk verricht.’

Uitzicht op het Hilton

Het UAF deed nog iets heel bijzonders, vertelt ze: ‘Ik heb mijn baan bij dit advocatenkantoor deels aan hen te danken. Ik was in 2016 op een benefietgala in het Hilton hotel van de Jonge Balie, een vereniging die het contact tussen jonge advocaten bevordert. Ik was daar één van de gastsprekers, omdat de opbrengst van het gala volledig ten goede kwam aan het UAF. Daar heb ik kennis gemaakt met een aantal advocaten van het kantoor waar ik een half jaar later stage kon lopen en waar ik nu als advocaat werkzaam ben. Ik werk nu trouwens niet heel ver van de locatie van dat gala toen: ik heb uitzicht op het Hilton.’

Foto: Venus Veldhoen