Baraa Abou Jeib (1997, uit Syrië) rondde het vmbo af in Syrië en volgde de havo in Egypte. Op zijn zeventiende vluchtte hij met één van zijn broers voor de burgeroorlog. Zijn interesse in de bouw- en installatietechniek nam hij mee. Drie jaar na zijn deelname aan het UAF-studentmentoringproject Refugees@campus belden we hem om te horen hoe het met hem gaat. Hoe ver is hij met het realiseren van zijn droom, een eigen bouwbedrijf? 

Baraa, hoe en wanneer maakte je kennis met de techniek? 

‘Ik was nog een kind. Sinds klein af aan speel ik met lego. Mijn vader had een installatiebedrijf met twintig medewerkers en mijn oudste broer werkte in de bouw. Ook mijn andere broer, met wie ik naar Nederland vluchtte, ging voor de bouw. Zelf koos ik, eenmaal in Nederland, voor de opleiding International Business. Dat was zwaar, ik was blij dat ik een mentor had. In die periode veranderde ik van een vluchteling in een student. Dat kwam door de hulp van het UAF. Maar inhoudelijk paste de opleiding niet bij me, ik stopte. Mijn vader zei toen: “Waarom ga je de techniek niet in, dat vond je altijd interessant.” Het is waar en ik heb naar hem geluisterd. Vanaf het eerste moment beviel het me. Blijkbaar zit het ook in mijn genen.’ 

Toch stopte je na een jaar ook met die studie. Hoe zit dat? 

‘Een stage was onderdeel van mijn eerste studiejaar. Ik werd ingeloot om vier weken stage te lopen in Finland. Daarna liep ik nog zes weken stage bij Cevesin, een installatiebedrijf. Al in mijn derde week vroeg mijn werkgever: “Lijkt het je interessant om bij ons te komen werken?” Ik zei dat ik nog een student was, maar dat vonden zij geen probleem. Dat was wel een verrassing, ja. Het zegt veel over de markt, er is veel vraag naar goede mensen. Na een proeftijd van drie maanden ben ik aangenomen. Via Cevesin heb ik uiteindelijk een associate degree gedaan, een deeltijd hbo-opleiding.’ 

‘Nieuwkomers pikken onze huizen in’ zeggen sommigen. Wat denk jij als je dat hoort? 

‘Toen ik me oriënteerde voor een studie las inderdaad zoiets in mijn tijdlijn. “Weg ermee” stond in de comments onder het bericht. Meteen dacht ik: ik moet dit beeld veranderen. Het heeft meegespeeld in de keuze om naar mijn vader te luisteren. Als ik een bijdrage kan leveren aan de oplossing van de wooncrisis stoppen de geluiden misschien.  

Je hebt kortgeleden je baan opgezegd en bent voor jezelf begonnen. Waarom? 

‘Ik werd beperkt in mijn werk, het was helaas moeilijk om de dingen waar ik tegenaan liep te veranderen. De communicatie tussen de verschillende partijen in de bouw, bijvoorbeeld. In de bouw denkt men in vakjes. “Ik doe gewoon mijn werk”, hoorde ik vaak. Als mijn kabels maar goed zitten, dat idee. Samen met mijn broer, die ook ondernemer is in de bouw, willen we het anders aanpakken. Onze droom is een bouwbedrijf dat alles in huis heeft, dus bouw, installatie, afbouw, alles in één. Als dat lukt zal het bouwen sneller en soepeler gaan.’