Voordat Kumru Çerçi in 2018 met haar gezin haar geboorteland Turkije ontvluchtte, was ze juf op een basisschool. Via het Leerwerktraject voor de Zorg, een initiatief van het UAF en de HAN University of Applied Sciences, bouwt zij aan een nieuwe toekomst. In beeldende taal vertelt ze over deze ‘reis’ en de betekenis van haar nieuwe witte jas.
Kumru: ‘Toen ik voor het eerst naar Nederland kwam, markeerde dit het begin van een nieuwe levensfase in een vreemd land. Ik was ooit een basisschoollerares in Turkije, maar nu studeer ik deeltijd hbo-Verpleegkunde en werk ik als leerling-verpleegkundige bij de thuiszorg.’
‘In het begin voelde ik me als iemand die ‘s ochtends wakker werd en zichzelf terugvond in de gedaante van een insect, net als in Kafka’s boek ‘De Gedaanteverwisseling’. Mijn hand die ooit gewend was aan het vasthouden van krijt, hield nu een injectiespuit vast.’
'Ik geloof dat mijn eigen cultuur hier ook een ander, waardevol perspectief kan brengen.’
Waarom zorg?
‘Sinds het moment dat ik hier aankwam, was de steun die dit land mij bood ongelofelijk. In Nederland, waar ik de kans kreeg om een nieuwe start te maken, besloot ik om een beroep te kiezen waarin ik anderen kon helpen. Ik kom uit een cultuur van collectiviteit. In onze eigen familie zorgen we voor zieke familieleden, dus zorg zit in ons DNA. Daarom heb ik de beslissing genomen om mijn verzorgende kant te verheffen tot een professioneel niveau.’
‘In het begin maakte ik me zorgen over hoe werken in een nieuwe cultuur en een nieuw beroep mij zou beïnvloeden. Moest ik mijn eigen cultuur volledig opzij zetten? Zoals ik er nu naar kijk, is mijn antwoord nee! Ik geloof dat mijn eigen cultuur hier ook een ander, waardevol perspectief kan brengen.’
‘Een zin die mijn docent ooit zei, sprak me erg aan: “We willen geen gekloonde verpleegkundigen.” Terwijl we ons aan protocollen houden, moeten we niet bang zijn om anders te denken en verschillen aan het licht te brengen. Ik geloof dat we door onze verschillen te combineren met de cultuur en waarden van Nederland, de kwaliteit van de gezondheidszorg kunnen verbeteren.’
Van juf naar zuster
‘In het begin, als cliënten me “zuster” noemden, draaide ik me om en vroeg me af wie ze bedoelden. Dit kwam omdat ik mij nog steeds juf Kumru voelde en geen verpleegkundige. Sinds het begin van mijn hbo-opleiding probeer ik mijn nieuwe rollen en taken als puzzelstukjes aan mijn identiteit toe te voegen. Deze puzzel is nog niet helemaal af, maar ik werk er elke dag aan.’
‘De taalbarrière staat effectieve communicatie niet in de weg, want ik geloof dat communicatie de weg is van hart tot hart. Het draait in de eerste plaats om het opbouwen van vertrouwensrelaties. Dit principe heb ik altijd omarmd in mijn interactie met mijn leerlingen en hun ouders en nu pas ik hetzelfde principe toe als verpleegkundige. Dit heeft me geholpen om een open en respectvolle houding aan te nemen in gesprekken met cliënten en hun naasten.’
‘Vanwege normen die voortkomen uit mijn cultuur kon ik in het begin niet stoppen om te helpen als het ging om eenvoudige taken die de cliënt zelf kon doen, zoals aankleden. Ik wilde het graag voor hen doen. Een van mijn cliënten zei tegen me: “Hey Kumru! Ik kan nog steeds mijn handen gebruiken. Ik kan het zelf doen, en als ik je nodig heb, zal ik het je vragen. Tot die tijd: leun achterover en kijk naar me.” Dat was de eerste les die ik hierover leerde.’
Elke nieuwe dag, elke cliënt en elke ervaring versterkt mij.
Opnieuw een witte jas
‘In Turkije dragen leraren ook een witte jas. Dit is een symbool van autoriteit en succes. Nu was ik begonnen met het dragen van een andere witte jas. Voor mij is dat niet alleen een kledingstuk, maar ook het symbool van een nieuwe identiteit.’
‘In het begin van mijn carrière gaf ik les aan leerlingen. Nu, onder mijn witte verpleegstersjas, verleen ik zorg aan cliënten. De jas symboliseert mijn toewijding aan de gezondheidszorg en mijn voortdurende groei. Elke nieuwe dag, elke cliënt en elke ervaring versterkt mij. Deze witte jas maakt deel uit van mijn reis en daar ben ik trots op.’
Voor de zorg
Het UAF, de HAN University of Applied Sciences en enkele zorginstellingen bieden statushouders een leerwerktraject aan ter voorbereiding op een baan in de zorg. Studenten die dit traject succesvol doorlopen, zoals Kumru, stromen door naar de vierjarige hbo-deeltijdopleiding Verpleegkunde aan de HAN. Deze opleiding combineren ze met een betaalde baan in de zorg. Kumru heeft één dag per week les en werkt vier dagen per week in de thuiszorg.
Kumru: ‘Dankzij het leerwerktraject in de zorg heb ik de kans gekregen om een hogere opleiding in Nederland te beginnen. De begeleiding die ik tijdens dit traject heb ontvangen, is werkelijk van onschatbare waarde geweest voor mijn academische en professionele reis.’
‘Een training die ik bij het UAF kreeg heeft niet alleen mijn zelfvertrouwen vergroot, maar heeft me ook praktische vaardigheden bijgebracht die essentieel zijn bij het zoeken naar werk en het opbouwen van een professioneel netwerk. De studieondersteuning heeft me geholpen om mijn weg te vinden in het Nederlandse onderwijssysteem en een studie te kiezen die bij me past.’
Talent mag niet verloren gaan
Geef gevluchte studenten en professionals zoals Kumrude kans zich te ontwikkelen. Met jouw donatie maak jij voor hen een wereld van verschil.
Help jij vluchtelingen op weg?
![UAF-logo-staand-zonder-payoff-[RGB]](https://www.uaf.nl/wp-content/uploads/2023/02/cropped-UAF-logo-staand-zonder-payoff-RGB-223x300.png){kind=logo}
