‘Inburgeren in Nederland is een kwestie van je best doen,’ valt Mahera maar meteen met de deur in huis. ‘Of je slaagt ligt uiteindelijk niet aan de overheid, het UAF of een school: het succes wordt bepaald door de energie die je erin steekt. In Syrië studeerde ik Franse literatuur, taal en cultuur aan de universiteit. Ik werkte als docent Frans en later bij ontwikkelingshulporganisaties. Ik heb een talenknobbel en weet wat het is om kennis tot me te nemen.’ 

Mahera vluchtte zoals veel Syriërs voor de burgeroorlog die in 2014 hevig woedde. Eenmaal in Nederland besloot ze meteen werk te maken van de taal. Mahera: ‘Ik leende boeken van anderen, maakte foto’s van opdrachten en vond zo vlot mijn weg. In dat opzicht is mijn leeftijd een voordeel: leren, studeren, mezelf ontwikkelen – ik had het eerder gedaan.’

Steun in de rug 

De gemotiveerde Mahera nam initiatief, maar deed niet alles alleen. Een casemanager van het COA verwees haar naar Radboud in’to Languages, waar ze taalcursussen tot C1 niveau volgde. En via de gemeente Sint Anthonis was ze een week intern in het Language Institute Regina Coeli. Ook hoorde ze al snel over het bestaan van het UAF. Mahera: ‘Voor begeleiding van het UAF moet je minimaal taalniveau B1 hebben. Dat gegeven motiveerde me nog meer om werk te maken van de taal. Eenmaal in het bezit van het vereiste niveau, in 2016, meldde ik me aan.’ 

Samen met het UAF werkte Mahera gestaag verder aan haar toekomst. Nadat ze in 2019 stopte met de hbo-opleiding Rechten – de opleiding sloot niet aan bij haar werk – besprak ze haar opties met haar begeleider. De keuze viel op een Associate Degree Bedrijfskunde. ‘Wat ik hier leer kan ik toepassen in de praktijk,’ aldus Mahera. Ze zit nu in het tweede jaar. Het UAF regelt onder meer de administratie rondom de studie. Mahera: ‘Ze staan altijd voor me klaar en helpen me de juiste wegen in te slaan. Het is ook het gevoel dat je gesteund wordt. Ze zijn bereid om naar je dromen en zorgen te luisteren.’

De juiste keuze maken 

Gevraagd naar mogelijke verbeterpunten voor de inburgering noemt Mahera meteen de taal. ‘Waarom niet beginnen met de taal als je nog op je status wacht? Tijdens je asielprocedure verlies je veel tijd, kostbare tijd. Niet iedereen begint op eigen initiatief met het leren van de taal.’ Ze ziet de nieuwe Wet inburgering als een verbetering. ‘Dat budget en regie naar de gemeente gaan vind ik een goede stap. Om me heen zie ik dat veel mensen verkeerde keuzes maken. Nieuwkomers moeten binnen drie jaar slagen voor de inburgering. Sommigen weten niet wat de bedoeling is en betalen voor cursussen die ze helemaal niet volgen. Op een gegeven moment is de tijd om en het budget op. De meeste nieuwkomers hebben goede begeleiding nodig.’