Maryam Gorgees (32) was haar leven in Irak niet meer zeker door de komst van ISIS. Eind 2015 vluchtte ze. Nu, nadat ze vijf lastige hordes wist te nemen, kan ze haar loopbaan als accountant eindelijk hervatten.
Horde 1: vluchten
‘Na mijn afstuderen in 2011 werkte ik voor de Bank of Baghdad. Tot ISIS in 2014 kwam. Mijn vader vluchtte naar Nederland en ik verhuisde in afwachting van een gezinshereniging naar het noorden van Irak. Daar was het rustiger. Eind 2015 werd het te gevaarlijk en stapte ik samen met mijn broer op het vliegtuig naar Nederland. Ik woonde eerst in Veghel en verhuisde daarna naar Arnhem. Inmiddels woon ik samen met mijn man, die ook van Irak naar Nederland vluchtte.
Horde 2: de taal leren
‘Ik hoorde van veel vluchtelingen dat de Nederlandse taal moeilijk is, maar ik liet me niet tegenhouden. Ik was inmiddels 26 jaar en van plan in Nederland te blijven. Wie goed wil integreren moet de taal leren. Omdat ik het niveau van de taalschool in Veghel te laag vond meldde ik me aan bij het taleninstituut STE in Eindhoven. Daar heb ik in totaal tien cursussen gevolgd en mijn taalniveau in twee jaar van A (basisgebruiker) naar C (vaardige gebruiker) gebracht.’
Horde 3: werk zoeken
‘Om in aanraking te komen met de Nederlandse taal en cultuur werkte ik als vrijwilliger in de mediatheek van een middelbare school. Met werken in het restaurant van het Rijnstate ziekenhuis verdiende ik wat geld. Toen ik mijn inburgeringsexamen eenmaal had gehaald besloot ik te solliciteren naar een échte baan. Mijn universitair accountancydiploma was gewaardeerd op hbo-niveau dus ik had vertrouwen in een goede afloop, maar het liep op niets uit. Tientallen sollicitaties verstuurde ik. De meeste bedrijven lieten niets van zich horen, andere zeiden dat er betere kandidaten waren en sommige vonden mijn taalniveau niet goed genoeg.’
Horde 4: studeren
‘Of ik moedeloos werd? Ik ben gewoon een mens, dus ja, er waren momenten waarop ik overwoog te stoppen. Via medestudenten op de taalschool hoorde ik over het UAF, waar ik me aanmeldde. Zo kwam ik in aanraking met gevluchte studenten en professionals die niet opgaven en zochten naar mogelijkheden. Ik putte moed uit hun verhalen. Ik ken genoeg Syriërs en Irakezen die maar huis zitten en niets ondernemen. Ik spiegel me liever aan mensen die een andere weg kiezen. Op advies van het UAF besloot ik naar de HAN hogeschool te gaan. Met een Nederlands diploma zou ik meer kans maken op een baan. Omdat DUO geen geld geeft voor posthbo-studies schreef ik me in voor een associate degree bij de HAN hogeschool, een op de werkpraktijk georiënteerde hbo-studie in deeltijd. Ik was eerst sceptisch, maar mijn begeleiders bij het UAF motiveerden me om deze kans te grijpen.’
Fotografie: Suzanne Blanchard
‘Ik heb niet voor niets gestudeerd en gewerkt in Irak, ik wil op mijn eigen niveau werken.’
Horde 5: werk zoeken (2)
‘Voor de opleiding was een betaalde werkervaringsplek een vereiste dus ik ging opnieuw op zoek naar een baan. Inmiddels was ik bevallen van ons zoontje. In de krant las ik een artikel over discriminatie tegen jonge moeders. Ik kan bevestigen dat het bestaat: sommige bedrijven haakten inderdaad af zodra ze ontdekten dat ik een baby heb. Ondertussen was de studie flink aanpoten. Vanwege corona verliep alles online, maar thuis kon ik me maar slecht concentreren. Na een maand of twee besloot ik te stoppen met school. De naam van de HAN stond inmiddels toch al op mijn CV en het lukte me gewoon niet om werk te vinden. Het was een flinke tegenvaller.’
‘Precies in die periode wees mijn begeleider bij het UAF me op een vacature bij de Rabobank. Tegelijkertijd bracht de decaan van de HAN me in contact met BAET belastingadviseurs en financieel planners. Ik solliciteerde op beide plekken en hoorde dat ik bij beide mocht beginnen. Zo was er heel lang niets en zo kon ik kiezen. Ik koos uiteindelijk voor BAET, omdat ik daar op locatie kan werken. Voor zowel mijn taal als mijn sociale leven is het beter als ik tussen de mensen ben. Daarnaast geven zij me de mogelijkheid om cursussen te volgen en mijn kennis op te frissen. Ik voel me er goed.’
Nooit opgeven
‘In de afgelopen jaren ben ik genoeg mensen tegengekomen die zeiden: “Maryam, doe gewoon een stap terug en ga lekker aan het werk.” Ik luisterde niet en bleef geduldig. Ik heb niet voor niets gestudeerd en gewerkt in Irak, ik wil op mijn eigen niveau werken. ‘Kan niet’ komt niet voor in mijn vocabulaire. Ik ben de mensen bij BAET dankbaar dat ik de kans krijg (zie kader). Net als mijn man, mijn ouders en mijn begeleiders bij het UAF. De mensen om me heen hebben me altijd gestimuleerd om door te gaan, om niet op te geven. Dat is dan ook meteen mijn advies aan andere studenten. Er komt een dag waarop het anders wordt.’
Fotografie: Guido Pelgrim
‘Maryam kan goed Nederlands en is hoog opgeleid. Tijdens het eerste gesprek maakten we bovendien kennis met haar enorme drive. Als je de mogelijkheid krijgt om iemand als Maryam een baan aan te bieden is dat een kans voor beide partijen. We begeleiden haar en bieden haar de ondersteuning die ze nodig heeft. Sommige termen, regels en systemen zijn moeilijk, maar ze pakt het goed op. Zij een goede baan, wij een loyale werknemer waar we nog jaren plezier van hebben, hoe mooi is dat? Ik heb er alle vertrouwen in dat het goedkomt.’
Talent mag niet verloren gaan
Geef gevluchte professionals zoals Maryam de kans zich te ontwikkelen. Met jouw donatie maak jij voor hen een wereld van verschil.
Help jij vluchtelingen op weg?
![UAF-logo-staand-zonder-payoff-[RGB]](https://www.uaf.nl/wp-content/uploads/2023/02/cropped-UAF-logo-staand-zonder-payoff-RGB-223x300.png){kind=logo}
