In woonzorgcentrum Sammersbrug in Den Haag is dokter Nazila Hosseini een geliefd gezicht. De bewoners van het centrum, ouderen met dementie of een chronische lichamelijke aandoening, groeten haar hartelijk terwijl ze ons door de gangen van het zorgcentrum naar een rustige werkkamer leidt. ‘Ik heb lang nagedacht over welk specialisme bij mij past. Uiteindelijk heb ik voor de ouderenzorg gekozen, omdat ik de veelzijdigheid van het specialisme leuk vind. Bovendien vind ik ouderen interessante en boeiende patiënten. Ze hebben een levensverhaal. Ik heb ook veel meegemaakt, dus dat klikt wel.’

Dat ze arts wilde worden, was voor Nazila al op jonge leeftijd duidelijk. ‘Voor mijn zesde verjaardag in Iran kreeg ik van mijn ouders een doktersjasje. Toen al was het mijn droom om arts te worden.’ Arts worden leek een onwaarschijnlijk doel. In Iran was geneeskunde studeren uitgesloten voor Nazila. ‘Ik heb de middelbare school niet kunnen afmaken. Ik was twintig toen ik naar Nederland vluchtte, zonder diploma’s.’

‘Een goede arts is een arts met empathie.’

Nazila’s eerste jaren in Nederland werden getekend door verdriet en onzekerheid. Haar partner, die al eerder naar Nederland was gevlucht, bleek ernstig ziek te zijn. ‘Toen we het slechte nieuws te horen kregen, was ik zwanger van ons zoontje. Een verblijfsvergunning had ik nog niet.’ Het was een zware tijd, vertelt Nazila. Ondanks de inspanningen van de artsen moest Nazila uiteindelijk afscheid nemen van haar man. ‘Die periode heeft mij gevormd. Als mens, maar vooral als arts,’ zegt ze. ‘Ik heb geleerd hoe waardevol dat is voor patiënten en familieleden. Een goede arts is een arts met empathie.’

‘De weg naar mijn afstuderen is niet makkelijk geweest,’ zegt Nazila. ‘Maar ik ben trots dat ik heb doorgezet.’ Nazila’s droom om arts te worden werd door de moeilijke omstandigheden soms aan het wankelen gebracht, vertelt ze. Maar door haar vastberadenheid en de steun die ze van haar omgeving kreeg, bleef haar droom toch overeind. ‘Er zijn momenten geweest dat ik het heel zwaar had. Dan sloeg de twijfel toe. Gelukkig had ik mensen om mij heen die tegen mij zeiden dat ik mijn doel niet uit het oog moest verliezen. Nu zeg ik dat ook altijd tegen iedereen die mij om advies vraagt: onderschat jezelf niet en maak je droom waar, hoe groot die droom ook is.’

‘Onderschat jezelf niet en maak je droom waar, hoe groot die droom ook is.’

Tekst: Laura van Gelder
Fotografie: Suzanne Blanchard