Terug in het land waar ze opgegroeide, moest ze haar ambitie bijstellen. De 29-jarige Maryam uit Afghanistan zet haar schouders onder een deeltijdopleiding hbo-verpleegkunde. Trajectbegeleider Marike van der Tol wees haar de weg naar nieuwe kansen. ‘Marike zat op de inhoud’, zegt Maryam. ‘Dat was precies wat ik nodig had.’
Marike, wie is Maryam?
‘Een jonge vrouw die geneeskunde studeerde in Kabul. Ze hoefde alleen nog maar haar co-schappen te lopen. Bijzonder aan Maryam is dat ze is opgegroeid in Nederland. Zij doorliep hier de basisschool. Haar ouders hadden asiel aangevraagd in Nederland, maar werden in 2005 teruggestuurd naar Afghanistan. Omdat Maryam zo goed Nederlands spreekt, werkte ze naast haar studie als tolk bij de Nederlandse ambassade. Ook hielp ze in haar vrije tijd met inburgeringscursussen.
In de zomer van 2021, tijdens de snelle opmars van de Taliban, moest ze halsoverkop vluchten, zonder haar familie. En nu is Maryam terug in Nederland. Waar ze haar weg zoekt om haar droom waar te maken en dat doet ze met buitengewoon veel doorzettingsvermogen en veerkracht.’
Ik wilde arts worden om mensen te helpen. Dat is mijn droom en ik was daar dichtbij, maar die deur is dichtgevallen.
Maryam, kun jij beschrijven wie Marike is?
‘Zij is mijn trajectbegeleider bij het UAF. Marike heeft me de weg gewezen en ondersteunde mij bij het maken van moeilijke keuzes. We kennen elkaar nu twee maanden. Toen ik haar voor het eerst ontmoette, was ik in de war.
Alle wegen liepen dood en ik wist ik het niet meer. Marike heeft me een andere route getoond. Anders dan waarop ik hoopte, maar wel kansrijk.’
Marike: ‘Maryam is van de ene teleurstelling in de andere gerold. Vijf jaar studie geneeskunde in Afghanistan is niet omgezet in de toegang tot de studie geneeskunde in Nederland. Na haar chaotische vlucht moest ze vrijwel meteen een toelatingsexamen doen, een beroerde timing. Tijd voor een goede voorbereiding ontbrak en de omstandigheden in de tijdelijke noodopvanglocatie waar ze was ondergebracht, waren verre van optimaal. Dus dat toelatingsexamen ging niet goed. Haar BSN-nummer liet tot februari op zich wachten. Hierdoor kon ze lange tijd geen diplomawaardering opvragen en ook geen staatsexamen NT2 doen.’
Maryam: ‘Ik wilde arts worden om mensen te helpen. Dat is mijn droom en ik was daar dichtbij, maar die deur is dichtgevallen.’
Marike: ‘Het is wrang. In het zicht van de haven sneuvelde de droom om arts te worden, uitgerekend na terugkeer in Nederland.’
Wat nu?
Maryam: ‘Ja, dat was precies mijn vraag aan Marike twee maanden geleden.’
Marike: ‘Ik heb mijn netwerk aangesproken en ik heb Maryam een andere optie aangedragen. Op de HAN University of Applied Science kun je deeltijd hbo-verpleegkunde studeren (zie ook het artikel met zorgdocent Astrid, red.). Dat is een deeltijdopleiding gecombineerd met werken. Maryam zal dit, met haar achtergrond, versneld kunnen afronden.’
Hoe reageerde jij op die optie?
Maryam: ‘Ik vond het wel moeilijk. Ik was bijna klaar met een universitaire studie geneeskunde en nu begin ik opnieuw op het hbo-verpleegkunde. Maar ik ga mijn schouders eronder zetten.’
Maryam had geen behoefte aan valse hoop. Ze had een realistisch perspectief nodig.
Heeft Marike iets gezegd om jouw keuze te sturen?
Maryam: ‘Nee. Marike gaf informatie en sprak haar netwerk aan. Ze zat op de inhoud. En Marike was eerlijk over mijn toekomstkansen. Ze schetste mogelijkheden. Dat was precies wat ik nodig had.’
Marike: ‘Maryam had geen behoefte aan valse hoop. Ze had een realistisch perspectief nodig. Wat trouwens helpt, is de prettige opstelling van de HAN. Nog steeds zijn er bureaucratische hobbels, maar de hogeschool werkt enorm goed mee met het overwinnen daarvan.’
Maryam: ‘Na twee, drie dagen was ik eruit. Ik ga ervoor! Deze studie leidt ertoe dat ik mensen kan helpen. Niet als arts, maar toch… belangrijk werk. En ik kan leren en werken tegelijk. Dat laatste is belangrijk, want ik moet inkomen vergaren voor mijn eigen onderhoud en mijn familie.’
Waar sta je over vijf jaar?
Maryam: ‘Dan heb ik het hbo-diploma op zak en ben ik na een master physician assistant geworden, hopelijk in een groot ziekenhuis.’
Dat is vrij exact omschreven voor iemand die twee maanden geleden radeloos was.
Maryam: ‘Ja hè? Ik heb weer een doel. Met dank aan het UAF en mijn gids Marike. Er zijn goede ontwikkelingen. Gisteren heb ik mijn staatsexamen Nederlands gehaald. Vandaag hoorde ik dat ik ben aangenomen bij een Nijmeegs revalidatiecentrum. En na de zomer begint de studie. Inmiddels kan ik daar zin in hebben. Het gaat hard. Eindelijk weer.’
(NB: Maryam wil anoniem blijven omdat er familieleden zijn achtergebleven in de regio.)
Talent mag niet verloren gaan
Geef gevluchte studenten en professionals zoals Maryam de kans zich te ontwikkelen. Met jouw donatie maak jij voor hen een wereld van verschil.
Help jij vluchtelingen op weg?
![UAF-logo-staand-zonder-payoff-[RGB]](https://www.uaf.nl/wp-content/uploads/2023/02/cropped-UAF-logo-staand-zonder-payoff-RGB-223x300.png){kind=logo}
