Nee, Kirgizië is nooit ver weg in haar hoofd en hart. ‘Die plek verliet ik op mijn zestiende. Al mijn vriendschappen, al mijn houvast liet ik achter.’ Dat zou aanvankelijk voor eventjes zijn. Haar moeder was als hoge regeringsfunctionaris na een staatsgreep in gevaar. Helaas bleken de vijanden van haar moeder vrienden te zijn van het Kremlin. In dat krachtenveld is een terugkeer onmogelijk.

Op haar zeventiende belanden moeder en dochter in Winsum, uitgeroepen tot het mooiste dorp van Nederland. ‘Ik was opstandig, in de war, onzeker en ik heb het mijn moeder moeilijk gemaakt’, bekent Alisa. Haar vader en moeder zijn gescheiden. Met haar vader die in Moskou woont, belt ze regelmatig.

Ons interview vindt plaats in een café in Leiden. Op de achtergrond klinkt Nina Simone. Alisa vertelt dat ze graag zingt, jazz en soul. Die artistieke kant hoort bij haar. Als tiener wint Alisa met een vriendengroep de populairste tv-talentenjacht in Kirgizië. ‘Een comedyshow. Wat wij deden, leek een beetje op het improvisatietheater van De Lama’s.’ Leuke bijkomstigheid: haar moeder ziet ineens haar dochter op tv. ‘Dat was daarvoor altijd andersom.’

Eenmaal in Nederland gaat ze naar de toneelschool op de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht (HKU). Dat gaat mis. ‘Er was een harde, onderlinge competitie en ik werd gepest. Medestudenten begrepen niet waarom ik daar zat, met mijn taalachterstand.’ Als een bezetene leest Alisa Nederlandse literatuur en theaterstukken. Het mag niet baten. Alisa: ‘Ik belandde in een depressie en het kostte tijd om me op te richten.’ Dat lukt in de stad Groningen. ‘Mijn tweede thuis’, zegt Alisa. ‘Daar vond ik de vreugde terug.’ Aan de Rijksuniversiteit Groningen rondt ze de bachelor Europese talen en culturen af. ‘En ik kwam tot de ontdekking dat er ook aardige mensen in Nederland wonen.’

Aardige mensen zoals haar allereerste UAF-mentor Magda Bootsma met wie ze een warme band heeft ontwikkeld. ‘Ik beschouw haar als mijn tweede moeder. Ze heeft me altijd ondersteuning geboden, door dik en dun. Magda vond voor mij een zangcoach en liet me muzikaal weer ontwaken. We bezoeken elkaar vaak en onze band is onwijs hecht.’ Alisa vervolgt: ‘Het UAF wees me de goede kant op. Met persoonlijke gesprekken en soms ook praktische zaken, zoals reiskosten en lesboeken.’